bookmate game
es
Книги
Joan Margarit

Un mal poema ensucia el mundo

«Nadie es más difícil de engañar que los lectores de poesía.»

Joan Margarit, probablemente el poeta catalán más leído de nuestro tiempo, en España y fuera de ella, ha creado con los años una obra en prosa paralela a su poesía, una prosa ensayística y reflexiva, susceptible de considerarse y leerse autónomamente, cargada de intención, profundidad y gracia, e impregnada de esa “honesta intensidad” que nuestro autor ha reclamado siempre al poema y a la vida. Breves ensayos hasta ahora dispersos y que, de la mano de Jordi Gracia, quedan reunidos definitivamente en este volumen.

El resultado es un libro que cautivará la sensibilidad y la atención del lector, no sólo del lector de poesía o de la poesía de Margarit en particular, sino de todos aquellos que, desde la reflexión sobre el hecho poético —cómo, por qué y para qué escribimos poemas; cómo, por qué y para qué leemos poesía— deseen acompañarle aún más allá, a la reflexión sobre las grandes cuestiones de la vida: el dolor o la felicidad, la amistad o la pérdida, la soledad y el amor.
237 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2016
Година на публикуване
2016
Издател
Arpa
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • temabazariсподели впечатлениепреди 4 години
    👍Струва си да се прочете
    💡Научих много

    Excelente prosa del Mtro. Margarit, he recorrido su sentir en este magnifico libro.

  • alejandro carmonaсподели впечатлениепреди 5 години
    👍Струва си да се прочете
    💡Научих много
    🎯Струва си

Цитати

  • María Vilaцитирапреди 3 години
    sólo el afecto genera más afecto.
  • María Vilaцитирапреди 3 години
    En estas circunstancias, el lector de poesía tiene más que ver –haciendo un paralelismo con la música– con el intérprete que con los que se han de limitar a escuchar un concierto. Por esto hay tan pocos lectores de poesía, y por esto son tan fieles.
  • The PoemTubeцитирапреди 3 години
    UNA ESTRUCTURA
    Cuando era un hombre joven
    levanté la estructura de hierro de una cúpula.
    Hace unos meses que la derribaron.
    Vista desde el lugar en donde va acabándose,
    la vida es absurda.
    Pero el sentido se lo da el perdón.
    Cada vez pienso más en el perdón.
    Vivo bajo su sombra.
    Perdón por una cúpula de hierro.
    Y perdón para aquellos que ahora la han demolido

На лавиците

  • Arpa
    Arpa
    • 177
    • 91
  • Hugo Cervantes Flores
    Gata salvaje
    • 175
    • 3
  • temabazari
    P O E S Í A
    • 102
    • 2
  • Nicté Toxqui
    No ficción 🌱
    • 32
    • 1
  • R Güemes
    POR LEER
    • 230
fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)