bookmate game
es
Книги
Annie Ernaux

Una mujer

Annie Ernaux se esfuerza aquí por reencontrar los diferentes rostros y la vida de su madre, muerta el 7 de abril de 1986, al término de una enfermedad que había destruido su memoria y su integridad intelectual y física. Ella, tan activa, tan abierta al mundo. Búsqueda de la existencia de una mujer, obrera, luego comerciante ansiosa por mantener su nuevo estatus y por aprender. Puesta al día, también, de la evolución y la ambivalencia de los sentimientos de una hija por su madre: amor, odio, ternura, culpabilidad, y, por último, apego visceral a la anciana disminuida.
«Ya no volveré a oír su voz… Perdí el último nexo con el mundo del que salí.»
64 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2020
Година на публикуване
2020
Издател
Cabaret Voltaire
преводач
Lydia Vázquez Jiménez
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Francisco Barrenaсподели впечатлениеминалата година
    👍Струва си да се прочете
    🎯Струва си

    Un bello homenaje a su madre. Interesantes los relatos de la guerra y los años siguientes.
    Muy tristes los últimos años, con la demencia. Creo que ya no hay necesidad de llegar a eso. Ahora hay Dignitas.

  • Valeria Murgiaсподели впечатлениепреди 9 месеца
    👍Струва си да се прочете

    Una narración simple, corta, directa, de la relación de la autora con su madre, a partir de la muerte de ésta. Earnaux tiene un estilo austero que sin embargo llega.

  • MonDa AlbBerсподели впечатлениеминалата година
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    💡Научих много
    🎯Струва си
    💞Обичам я до смърт
    💧Сълзливо

    Es un libre hermoso. Lo he terminado llorando. No pude parar de llorar. Es hermoso y triste y verdadero.

Цитати

  • Monica Martinezцитираминалата година
    «era una mujer que encendía todo a su paso», y evocar en desorden escenas en las que aparece

    Mi madre también lo es, será que todas las mamás tienen sobre nosotras una energía que aplasta?

  • Chichemiцитираонзи ден
    . El sepulturero esperaba a unos metros, con la pala. Llevaba un mono de trabajo, una boina y unas botas y tenía la tez violácea. Me entraron ganas de ir a hablarle y darle cien francos pensando que seguramente iría a bebérselos. No me importaba, al contrario, era el último hombre que se ocuparía de mi madre cubriéndola de tierra toda la tarde, quería que disfrutara haciéndolo.
  • Chichemiцитираонзи ден
    enfermero dijo por teléfono: «Su madre se ha apagado esta mañana, después de desayunar». Eran más o menos las diez.
    Por primera vez la puerta de su habitación estaba cerrada.

    “La habitación de al lado” Almodóvar

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)