Yeddı gözәl

Yeddi min il sonra gәldi cahana,
Dünya tabe olar sonadәk ona.
Tünd-abı geyinmiş uca asiman
Onun xidmәtindә durmuş hәr zaman.
Şәrin әsli ilә fәri ki vardır,
Dörd xәlifә ona möhkәm divardır.
Odur işıq verәn bu tәbiәtә,
Afәrin, afәrin belә xilqәtә.
Yerlәrdә, göylәrdә hәr nә cisim var
Ondan hәr nәfәsdә bir kömәk alar.
Hәr şeyin hәyatı tәkcә ondandır,

Qoy salsın әsәrin gen dünyaya sәs,

Bu qara pәrdәdәn baxarsa hәr kәs,

Görünmәsin incә hilalın sәnin,

Bir әsәr versin ki, xәyalın sәnin,

Kәlam cadugәri sәnә vurulsun,

Sehrinin әsiri, dustağın olsun.

Ağlım şey kәsәli mәn sәhv etmәdim,

Sәnin dәrgahından kәnar getmәdim,

Qapıma yolladın nemәtimi sәn,

İstәmәmiş verdin qismәtimi sәn.