Kötü Çocuk Yoktur

Anne, baba, büyük anne, büyük baba, hala, teyze bol miktarda pahalı oyuncak alarak ve her isteğini yerine getirerek çocuğun doyuma ulaşacağını zanneder. Ama çocuk yüzlerce pahalı oyuncağı olduğu halde bunlara kıymet vermez, yenisini ister. Alınan her yeni oyuncakla ancak üç-beş saat oynar ve bir kenara atar. Aileye egemen olan çocuk bir kral edasıyla hareket eder, aile büyüklerine saygı duymaz. Bu çocuklar, aileye egemen olmakla kalmaz, aile dışında da egemenliklerini sürdürmek isterler. Bu yüzden, okul çağına girdiklerinde kurallara uymakta, ders çalışmakta ve arkadaş edinmekte başarısızlığa uğrar, hayal kırıklığı yaşarlar.

Aşırı serbestliğe dayanan çocuk merkezli tutum:
Genellikle orta yaşın üzerinde tek çocuk sahibi olan anne babalar ve diğer aile büyükleri tarafından uygulanan bir disiplin şeklidir. Ailede çocuğun mutlak egemenliği söz konusudur. Aile üyeleri kayıtsız şartsız çocuğun isteklerini yerine getirirler. Aşırı sevgi ve ilgi çocuğu kural tanımaz, doyumsuz biri yapar.

Aşırı baskıya dayanan otoriter tutum:
‘Disiplin’ dendiği zaman çoğu anne baba bunu ‘dayak ve ceza ile terbiye etme’ olarak algılamaktadır. Bu anlayış, beraberinde aşırı baskıya dayanan otoriter bir tutum getirir. Gerektiğinde cezanın ve dayağın bol kullanıldığı bu tutumda amaç söz dinleyen, kurallara uyan, verilen görevleri yerine getiren, terbiyeli, sessiz, uslu, nazik, dürüst bir çocuk yetiştirmektir. Ancak sonuç hiç de böyle olmamakta; yanlış yapmaktan korkan, kendisine güveni olmayan, kolayca başkalarının etkisinde kalan, aşağılık duygusuyla ya içine kapalı ya da saldırgan bir kişilik kazanan çocuklar ortaya çıkmaktadır.