İpin Ucu

Şimdi, bu kısa kedi bahsinin öznel bir yanına değineceğim: bunca yılın bir kedi düşkünü ve kedilerle ünsiyeti olan biri sıfatıyla, insanların kedi sevenler ve köpek sevenler diye ikiye ayrılabileceğini ileri sürüyorum. Kedilerle köpeklerin ıraları birbirinden farklı. Onlara düşkün olan insanların da, düşkünlüklerini yönelttikleri hayvanlara göre ıralarının farklı olduğu ortaya çıkıyor. Şöyle ki, köpek fıtraten sahibine bağlılık eğiliminde. Onun, sahibine bağlı oluşu, sahibindeki tahakküm ve boyun eğdirme eğiliminin tatminini sağlıyor. Kedilerse sahipten çok, doğdukları mekâna bağlılık gösteriyorlar. İnsanbiçimci (antropomorfist) bir dil kullanırsak kedilerin sahipleri üzerinde asalet ve bağımsızlık duyguları uyandırdığını söylememiz mümkündür.

Fırsatlar, aslında hepimize eşit biçimde tanınıyor, ama içimizden ancak o fırsatı kullanmaya yatkın olanlarımız, onun değerini biliyor ve değerlendirebiliyor.

Bizim, insana kıyasla hayvanların eğitildiğini söylememiz bir benzetmeden başka bir şey değildir. Gerçekteyse, onları şartlandırıyoruz ve alışkanlıklar kazandırıyoruz. Buradaki temel farklılık eğitimin gelenek haline gelmesi ve nesilden nesile aktarılabilmesi keyfiyeti iken; alışkanlıkların münferit kalması ve başka nesillere aktarılamaması keyfiyetidir.