Asi Ruhlar

«Sevdiğim kadın; beslediğim güzel kuş ve kalbimi bir kafesi ruhumu bir yuva yaptığım biri, ellerimden kaçtı ve başka bir kafesin içine girdi; benim şefkat ve sevgi cennetimde ikamet eden saf bir mayi, şimdi bana korkunç bir iblis gibi, kendi suçunun cezasını çekmek ve yeryüzünde bana acı çektirmek için karanlığa dalmış gibi sanki.»

Kendini kendinden korumak istercesine sanki elleriyle yüzünü sakladı ve bir an için sustu. Sonra içini çekti ve şöyle dedi: «Sana anlatabileceklerim hepsi bu, daha fazla bir şey sormayın lütfen. Benim felaketimden bir ağlamaklı ses yapmaktansa daha ziyade bırakın dilsiz bir talihsizlik olsun her şey; belki bu sessizlikle büyüyecek, beni donuklaştıracak ve ben de sonunda barış içinde dinlenebileceğim.»