Ma Roos heeft een klusje: 'Jullie moeten naar Zwolle, want een kennis van een kennis heeft hulp nodig. Ik weet niet wat er moet gebeuren, maar het is de hoogste tijd dat jullie de handen eens uit de mouwen steken.' Bob drukt zich met een smoesje, maar Jan en Arie komen niet onder de opdracht uit. Ze vallen in handen van een nijdige, kortaffe vrouw die zich Frederique Oltman noemt en die wil dat de jongens een piano van 200 kilo drie trappen naar beneden brengen. Zelf doet ze weinig anders dan nerveus rondlopen, want de koper is te laat. Als hij verschijnt, blijkt hij als vervoermiddel een bakfiets bij zich te hebben. Meteen nadat koper Hotze Benjamins haar heeft betaald pakt Frederique Oltman een doos met kleding en verdwijnt ze uit het huurhuis. Even later meldt huiseigenaar Freek Oltman zich. Nee, hij is niet getrouwd met een vrouw die Frederique heet en de piano is van hem. Hij wil het instrument terug en krijgt het aan de stok met Hotze die heeft betaald en geen afstand wil doen. Hotze slaat met behulp van Jan en Arie een aanval af van Oltman en een grote man die hem een handje wil helpen. Gedrieën beginnen ze aan de reis per bakfiets van Zwolle naar Hotzes huis aan de rand van het Hijkerveld in Drenthe. Na ongeveer elke twintig kilometer moeten de jongens, die Bob te hulp roepen, slag leveren met steeds nieuwe helpers van Oltman en langzaam dringt tot hen door dat er iets met de piano aan de hand is: niemand stuurt mannen met vuurwapens op pad voor een instrument dat hooguit 800 euro waard is. De piano bereikt het huis van Hotze en de jongens kijken hun ogen uit. Nooit eerder hebben ze een woning gezien die onder de grond is gebouwd en de allure heeft van een paleis. Jan ontdekt waarom de piano zo gewild is. Bob spoort Frederique Oltman op en hoort dat ze heel wat meer is dan een vrouw die stiekem een muziekinstrument van een ander verkoopt. Arie en Jan nemen een vogelkijkhut in gebruik als gevangenis en zijn dan klaar voor een rumoerige nacht in het Hijkerveld.
