bookmate game
es
Книги
Alfonsina Storni

Las grandes mujeres

Fue Alfonsina Storni una mujer frágil y fuerte a la vez. Su poesía es tierna y delicada, pero rocosa, como si uno tuviera que arañarse las manos y las rodillas hasta coger esas flores y esos cardos y los besos de los que habla.Su obra es una defensa de la libertad artística e individual y siempre buscó la igualdad entre el hombre y la mujer. Mantuvo una estrecha relación con otros poetas latinoamericanos de su época, como Gabriela Mistral o Juana de Ibarbourou y, especialmente, con Horacio Quiroga.El mar, que la ayudó a decidir sobre su enfermedad, la acogió y desde entonces podemos imaginarla jugando con caballos marinos entre corales y algas. «En realidad, lo que le ocurre a Alfonsina Storni es lo que nos sucede a todos: ¿Quién no tiene que sobrevivir y al mismo tiempo soñar?, ¿quién no es equilibrado y a la vez hace locuras?, ¿quién no piensa en la muerte y juega con ella un poco?»Clara Sánchez
56 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2014
Година на публикуване
2014
Издател
Nordica Libros
художник
Antonia Santaolaya
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Marleneсподели впечатлениепреди 4 години
    👍Струва си да се прочете
    💞Обичам я до смърт
    🐼Миличко
    💧Сълзливо

    En general no disfruto mucho la poesía romántica pero en éste libro que compila algunos poemas de Alfonsina Storni hay más, mucho más que eso: hay dolor, rebeldía, tristeza, muerte, fuerza...

  • Malena Tejedaсподели впечатлениепреди 2 години
    👎Пропуснете я

    En dos poemas encontré una gran conexión, el resto no fue así.

  • Brenda Edith Chávez Aguilarсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете
    💧Сълзливо

    Me costo mucho leerla y no por que su poesía no me guste, todo lo contrario. Pero cada poema me recordaba su vida y su suicidio.

Цитати

  • Lilíцитирапреди 7 години
    Un día estaré muerta, blanca como la nieve,
    dulce como los sueños en la tarde que llueve.
    Un día estaré muerta, fría como la piedra,
    quieta como el olvido, triste como la hiedra.
    Un día habré logrado el sueño vespertino,
    el sueño bien amado donde acaba el camino.
    Un día habré dormido con un sueño tan largo
    que ni tus besos puedan avivar el letargo.
  • Karly Diaz.цитирапреди 6 години
    Cuando fui leona nunca recordé

    cómo pude un día mariposa ser.
  • Vero Escobarцитирапреди 2 години
    Quisiera no entender, pero no puedo:

    es la vulgaridad que me envenena.

    Me empobrecí porque entender abruma,

    me empobrecí porque entender sofoca,

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)