bookmate game
Bohumil Hrabal

Mi gato Autícko

En su casa de Kersko, cerca de Praga, Hrabal se recluye para escribir y cuidar de sus gatos, entre los cuales su favorito es Autícko. Los gatos marcan el ritmo cotidiano con sus juegos, su deseo de retozar, el horario de sus comidas. Y Hrabal se entrega a ellos con una ternura excepcional. Pero cuando los gatos empiezan a reproducirse en exceso, el autor ya no tiene tiempo para trabajar ni para dormir. Se ve obligado entonces a tomar medidas para preservar un equilibrio en la colonia, y es cuando sufre y se odia a sí mismo, pues sabe que a pesar de su amor por estos gatitos debe matar a una parte para poder seguir cuidando del resto. Atormentado, sólo consigue redimir su culpabilidad tras un accidente de coche del que milagrosamente escapa con vida. Hrabal, en una entrevista, dijo sobre esta balada gatuna: «No soy indulgente cuando se trata de profundizar en el sentimiento de culpa. De hecho, cuando en el mundo ocurre algo terrible siento como si lo hubiera hecho yo o me lo hubieran hecho a mí. (…) Puedo ver cómo la gente dispara (…), la guerra, los inocentes, y todos soy yo. E incluso el gato, el gato muerto, soy yo. Cuando veo a un perro atropellado en alguna parte, también soy yo. Es una compasión profunda la que me despierta todo ser vivo».
88 печатни страници
Оригинална публикация
2016
Година на публикуване
2016
Издател
Galaxia Gutenberg
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Tess Pedroсподели впечатлениеминалата година
    👍Струва си да се прочете
    💀Страшничко
    🔮Дълбока вода
    💡Научих много
    🚀Не мога да я затворя

    Abstenganse los animalistas.

  • Roman Santanaсподели впечатлениепреди 7 години
    👍Струва си да се прочете

    Sin dudas Hrabal es un excelente escritor. Este es el tercer libro que leo de él y no será el último. Un libro muy recomendable.

  • Isabel Jazmín Angelesсподели впечатлениепреди 7 години
    👍Струва си да се прочете
    🎯Струва си
    💧Сълзливо

Цитати

  • Claudia Ferrerцитирапреди 10 месеца
    tenía mucha prisa porque lo que quería hacer era dedicarme a los gatos que, a pesar de que descansaban con los ojos cerrados, me observaban con el rabillo del ojo mientras saboreaban el rumor de la máquina de escribir;
  • Claudia Ferrerцитирапреди 10 месеца
    ¿Cómo había podido abandonar a aquellos animalillos tan conmovedores en una tarde húmeda y fría?
  • Claudia Ferrerцитирапреди 10 месеца
    los pelos de los gatos me sanaban de la resaca y de la melancolía.

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)