Arıların səssizliyi (hekayələr)

Babamı mən kor eləmişdim. Buna bütün varlığımla inanacaq qədər balaca, vicdan əzabı çəkəcək qədər böyük idim. Belə baxanda, özündə də günah var­dı. Çox əsəbi idi. Evdə üstümüzə qışqırır, bizi da­nış­mağa, oynamağa qoymurdu. Atam ona uzun bir çubuq düzəltmişdi, yatdığı taxtın üstündən evin o ba­şınacan çatırdı. Şuluq eləyəndə həmin sehrli çu­buq bizi hər tərəfdə axtarıb tapır, təpəmizdə bir dəfə “taqqq” eləyərək çəkilirdi. Əli də ağır idi. Vuranda başımızı ovuşdura-ovuşdura qalırdıq.
Belə vaxtlarda babama