Sabırsız Yürek

sabırsızlığı yüzünden hiçbir şeyin farkına varmıyordu

Bu genelde böyledir; kişi birine haksızlık ettiği zaman, zarara uğrayanın da basit, bir noktada da olsa yanlış yaptığını veya haksız davrandığını saptamaya ya da bu şekilde kendini kandırmaya uğraşır ve bundan gizemli bir hoşnutluk duyar. Aldatılanın küçük de olsa bir suçu olduğunu belirlemek bir anlamda vicdanı rahatlatır.

düşmanca tavırların, sevgisine karşılık benden yalnızca sertlik ve soğuk bir kalp gören birinin umutsuz çırpınışları olduğunu unutmamalıyım

Bu ergenliğe geçiş yıllarında genç kızların doğasında var olan, âşık olma gereksinimini anlayamadım

Hastalarla yakınlarının diğer normal insanlardan çok farklı bir sözlükleri olduğunu, onlar için ‘belki’ sözcüğünün ‘kesinlikle’ anlamına geleceğini, bundan dolayı da onlara umudun ancak ufak parçalar halinde sunulabileceğini, aksi takdirde iyimserliklerinde aşırıya kaçacaklarını ve delice şeyler yapmaya başlayacaklarını bilemezdiniz ki.

Maaşımın geri kalanı bu muhteşem siparişe gidecekti; ayın kalan günlerinde artık akşam yemeklerinden ve kafe ziyaretlerinden vazgeçmek ya da borç almak zorunda kalacaktım. O anda bu benim için sorun değildi, gözüm hiçbir şeyi görmüyor, hatta belki de bu aptallığımı pahalıya ödemek hoşuma bile gidiyordu. İşlediğim suç, yaptığım gaf için kendimi en ağır şekilde cezalandırmaktan vahşice bir zevk alıyordum.

Bireyin bir organizasyona karşı gelmesi, kendini bırakıp onunla sürüklenip gitmesinden çok daha fazla cesaret gerektirir, bireysel cesaret diyebileceğimiz bu nitelik, zamanımızın gelişmiş organizasyonları ve mekanizasyonu karşısında tamamen ölüp gidiyor. Savaşta neredeyse her yerde sadece kitlesel cesaret olgusuna, yani topluluk içinde, emir kumanda zincirine bağlı bir cesarete rastladım

Ancak o kaçış bana bir gerçeği, hiç unutamayacağım bir gerçeği hatırlatmaya yetti: Vicdan anımsadıkça, hiçbir suç unutulmaz!

Kararlarımız, kabul etmek istemesek de büyük ölçüde sosyal konumumuzla sağladığımız uyuma ve çevreye bağlıdır. Düşüncelerimizin büyük kısmı genellikle önceden edinilmiş izlenimlerin ve etkileşimlerin doğal bir sonucudur; özellikle de çocukluğundan itibaren askerî disiplin baskısı altında eğitilmiş birinin psikolojisinde, verilen emir karşı konulamaz bir zorunluluktur. Bu kişilerin üzerinde her askerî emrin mantıkla açıklanamayacak, kaçınılmaz bir gücü vardır. Bir asker giydiği üniformanın zorlayıcı baskısıyla, verilen bir görevin anlamsızlığından kesinlikle emin olsa bile, bir uyurgezer gibi talimatları karşı koymadan, neredeyse bilinçsizce ama eksiksiz yerine getirir.

Dar görüşlü bir kişiye dayanmak, gücün onun elinde olduğu her durumda çok zordur;