Margarita García Robayo

Orquídeas

La autora nos cuenta: «No sé tantas cosas sobre mí y esa debe ser una de las razones por las que escribo. Escribir es un modo eficiente de enterarme. Lo que más me gusta de escribir es poder mirar a los otros amparada en la excusa poética: los otros me parecen objetos de estudio fabulosos y complejos. Entre más insignificantes y anónimos mejor. Casi siempre escribo de personas insignificantes, después de pasear un rato mis ojos sobre ellas, por sus pequeñas rarezas. El tedio ajeno me maravilla, la miseria ajena también; encuentro belleza y dignidad en mentones pronunciados, pelos desteñidos, niños feos y camisas gastadas, pero abotonadas hasta el cuello. En el papel, no soy muy amiga de las personas bellas, o importantes, o felices; me parecen el germen de relatos inverosímiles. Mirar a los otros significa elegir una porción de universo que está a punto de ser intervenida, o sea modificada, o sea destruida. Y en ese punto que sucede a la destrucción es cuando se perfilan los relatos. Uno, dos y cientos de relatos, que no son más que pedazos de uno mismo».
45 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2012
Година на публикуване
2012
Издател
Editorial Nudista
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • b6098309799сподели впечатлениепреди 3 години
    👍Струва си да се прочете
    💡Научих много
    💞Обичам я до смърт

    Estuvo muy bueno, aunque algunas veces me perdía sobre lo que se habla en el libro pero me gustó mucho y tiene muchos mensajes lindos y románticos.

  • May Solсподели впечатлениепреди 5 години
    👍Струва си да се прочете
    🎯Струва си

    Es ligero pero no por eso menos interesante. Hubo relatos que me ayudaron a entenderme un poquito más.

  • Lluisa Matarrodonaсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете

Цитати

  • Rafael Ramosцитирапреди 3 години
    Por eso, acepto humildemente que me equivoqué y cierro esta nueva historia con una moraleja: es fácil aceptar que un príncipe fue antes sapo, lo difícil es besarlo cuando todavía es verde, salta y lanza eructos al aire.
  • Rafael Ramosцитирапреди 3 години
    Quizá la gracia de ciertos cruces de camino consista en dejar que se bifurquen hasta hacerse una línea recta como el horizonte. O como la muerte clínica. Entonces sería inútil forzar un nuevo cruce. Y entonces tendríamos que convencernos de que el mejor lugar para guardar a las personas es en los buenos recuerdos. Entre más difusos y lejanos mejor. Como la neblina del ayer, dicen. O, mejor, cantan.
  • Vilma Rodriguezцитирапреди 8 месеца
    Tamara, cuando nota mi interés desmedido por su vecindario, me desanima: dice que a la noche cambia el panorama, cambian los personajes, se banaliza la escena

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)