Zeven jaar voordat Jean-Paul Sartre het existentialisme lanceerde met zijn roman «La nausée», ging Menno ter Braak hem al voor, met de pre-existentialistische ideeënroman “Hampton Court”. Zijn held, Andreas Laan, bezoekt de Engelse koninklijke residentie Hampton Court en wordt plots overrompeld door een gevoel van zinloosheid en vervreemding van de realiteit. Hij verbreekt zijn verloving en verlaat de grote stad, wanhopig proberend om zijn leven nieuwe richting te geven. Nachtmerries achtervolgen hem… totdat hij de tien jaar oudere Van Haaften ontmoet. Een vaderfiguur, of is er meer aan de hand? “Hampton Court” is ook wel eens gelezen als een verhulde coming-out van de auteur. Het boek heeft nog niet al zijn geheimen prijsgegeven.
De titel Hampton Court (1931) is ontleend aan de plaats waar Andreas Laan, de protagonist in Ter Braaks debuutroman Het carnaval der burgers (1930), overrompeld wordt door een gevoel van leegte en vervreemding, in de tuin van de koninklijke residentie Hampton Court Palace.
In de Nederlandse literatuur van de eerste helft van de 20ste eeuw was Menno ter Braak een onvervalste ster. Ter Braak (1902–1940) schreef romans, kritieken en essays en was medeoprichter van het invloedrijke tijdschrift “Forum”, dat de discussie lanceerde over wat werkelijk telde in de literatuur: “Vorm of vent”, de schoonheid van het werk of de persoonlijkheid van de auteur. Klassieke werken van Ter Braak zijn het essay “Het nationaalsocialisme als rancuneleer” en de roman “Hampton Court”.
