Бір тамшы көздің жасындай

Біз кімбіз? Кім болғымыз келеді? Біріншісі күмән. Екіншісі арман. Күмәннен арылмай арманның ауылы көрінуші ме еді!..

Қарлы жапан. Жалғыз Ай адасып жүр көкте кең,

Мынау өңір, мына өлке бұрынғыдан бөп-бөтен.

Ақ қайыңды қуарған қалай ғана көктетем?

Кім өтті екен өмірден... өзім өлген жоқ па екем?...

* * *

Шіркін-ай, Демократия дегеніңіз рахат бір дүние екен ғой: капитализмнің шекпенін киіп, социализмнің сөзін сөйлеп жүрміз!

* * *

Қызға қарасам,

Ұнағым келеді.

Айнаға қарасам,

Жылағым келеді.

* * *

Өзіңді тану өткенді таразылаудан басталады.

Қар жауып тұр мақтадай мамық қана,

“Қайғырма да, – дегендей, — қамықпа да”.

Біз де, алһамдулиллаһ, мұсылманбыз. Бірақ оның бірден-бір көркем көрінісі — діни этика баршамызда бар ма? Бар болса, неге Құдайдан қорықпаймыз?

Айтпақшы, түп атамызбен тұстас, төркіндес Түйе бар екен ғой! Иә, кәдімгі, көшпенді қазақтың көнбіс көлігі! Көнбістігімен қоса төзімділігін, шыдамдылығын айтсайшы?! Кезсең керуенге, мінсең серуенге жарайтын жануарың да осы Ойсылқара! Жүріс-тұрысы қай кездегі қазақтың да пошым-пішіміне, мінез-құлқына болым-болмысына бек жараса кетеді! Әсіресе, қазіргі бізге, біздің бүгінгі менталитетімізге... Өйткені... “Арқалағаны алтын болса да, Түйенің тамағы — тікен”. Бұл да қазекемнің өз сөзі, өзгенікі емес.

Біз кімбіз? Кім болғымыз келеді? Біріншісі күмән. Екіншісі арман. Күмәннен арылмай арманның ауылы көрінуші ме еді!..

Қағбамыздай қасиетті мекеннің есігін есіргенге, терезесін тесілгенге, төрін көсілгенге бере бермей, екі араны құнттап, етек-жеңді қымтап жүрсек болмас па?!