У віры быцця

«У аснове любога тэатральнага прадстаўлення — драма існавання чалавечага цела. Цела — самы дасканалы ў свеце інструмент».

Дэградацыя… І само слова нейкае рагатае, нават па гучанні непрыемнае.

Камунізм як палітычная дактрына, як культура татальнай улады лідараў над народам, як культура татальнай хлусні і як тып сацыяльнага мыслення аджыў сваё.

Вялікай працай заняты людзі,

Пяюць у шчасці, ў бядзе бядуюць.

Прыстасаванцы ж б’юць гулка ў грудзі,

Крычаць — «гадуем…», крычаць — «будуем…».

«У мяне хопіць сэрца і гора…» Вось што трэба пісьменніку, каб напісаць балючую праўду і пра жыццё, і пра вайну.

Купала-прарок і сцяганосец беларускага нацыянальнага Адраджэння, што ў яго творчасці нязмоўчна крычыць боль і гнеў знявечанай, растаптанай душы беларуса.

іх прага лепшага, светлага

расправа з мовай — расправа з культурай — расправа з уласнымі імёнамі і назвамі — расправа з памяццю народа — расправа з гісторыяй — расправа з нацыянальнай свядомасцю — расправа з нацыяй як этнічнай асабовасцю, — гэта… крокі насустрач сваёй нацыянальнай смерці.

Такі падыход не вытрымлівае крытыкі.

«Ты, мой брат, каго зваць беларусам, Роднай мовы сваёй не цурайся!..» Гэта — пачатак верша Гаруна.