bookmate game
es
Книги
Natalia Ginzburg

El camino que va a la ciudad y otros relatos

Delia vive con sus padres y sus cuatro hermanos en una minúscula casa de campo en la Italia de los años cuarenta. A sus dieciséis años, anhela dejar atrás la monotonía del hogar, que delata incluso la triste letanía del gramófono de la familia, en el que suena siempre la misma canción. Así pues, la muchacha decide seguir los pasos de su hermana mayor y tomar el único camino que le permitirá marchar a la ciudad y cambiar de vida: el matrimonio. “El camino que va a la ciudad”—publicada en 1942 bajo el pseudónimo de Alessandra Tornimparte—es la primera novela de Natalia Ginzburg, un texto de juventud en el que sin embargo ya se advierte el incomparable talento de la autora y que hoy presentamos acompañado de los relatos “Una ausencia”, “Una casa en la playa” y “Mi marido”, tan evocadores y certeros como las obras más conocidas de la narradora nata que fue Ginzburg desde sus primeros textos.
«Ginzburg recrea los sentimientos y las relaciones, las simpatías y antipatías, los amores y odios de todas las familias, tan predecibles y caprichosos, pero también, una generación tras otra, la singularidad de los hijos».
Italo Calvino
“Leer a Natalia Ginzburg te cambia la vida”.
Elena Medel
«Uno de los libros más hermosos de Natalia Ginzburg».
Cesare Garboli
“Ginzburg trata otra vez la asfixia social femenina”.
Laura Fernández,"Vanity Fair"
113 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2019
Година на публикуване
2019
Издател
Acantilado
преводач
Andrés Barba
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Fabiola Cabralсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете

  • Karen Plataсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете

  • Ivana Melgozaсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете
    🎯Струва си

Цитати

  • Andrea Bцитирапреди 5 години
    La memoria es una forma de amor, pero jamás es casual. Hunde sus raíces en nuestra propia vida, y por eso sus elecciones jamás son casuales, sino siempre imperiosas y apasionadas
  • Denissцитирапреди 6 години
    Descubrí que un relato breve es necesario tenerlo entero en la cabeza, como si estuviera perfectamente encerrado en su cáscara, mientras que una narración larga se desovilla sola, casi se escribe por sí misma
  • Ivana Melgozaцитирапреди 2 години
    Aquella casa se había convertido en un lugar preciado para mí, pero me parecía que no tenía el derecho de vivir en ella porque no me pertenecía, porque la había compartido con un hombre que había muerto sin decirme una palabra.

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)