Een ijzige schreeuw snijdt door de nacht en verbreekt de doodse stilte. Ik ren, maar kom niet vooruit. Weg! Ik wil hier weg. Daan!
Ik verstar. Bruine ogen die mij ooit zo anders aankeken priemen dwars door mij heen. Ze spugen haat, schreeuwen moord.
'Vergeef me'
Roza is zolang zij zich kan herinneren verliefd op Daan. Wanneer hij haar op haar achttiende verjaardag vraagt 'zijn meisje' te worden, kan zij haar geluk niet op. Hun prille liefde is echter van korte duur. Een gezellige avond uit eindigt letterlijk en figuurlijk in een nachtmerrie.
