Genç Werther’in Istırapları

ziz dostum, çocuklar dünyada kendime ve kalbime en yakın hissettiğim yaratıklardır.

İçimizdeki en korkak bendim aslında. Diğerlerine cesaret vereceğim derken gerçekten de çok korkusuz biri oldum.”

Gerçekten mutlu olmaları için insanların, akıllarının başlarında olmaması mı gerek?

Az sözle çok şey söyleme sanatıdır şiir

İnsan, bu kokular cennetinde gezerken bir mayısböceği olmak istiyor sanki

Ona karşı kalbimde cezayı hak eden bir duygu var mıydı?

İnsanoğlunun tabiatinde vardır kolay aldatılmak. Hatta insan, hangi konuda aldatılırsa, aldatıldığı konunun doğrusunu bilmediği için yanlışlara bağlılığı daha da artıyor.

İnsanlar için yeryüzünde aşktan daha önemli ne olabilir?!

Nasıl oluyor da, yeryüzünde yaşayan bazı insanlar, karşılarındaki diğer insanları anlamadan, anladıkları yalanını söylüyor. Aslında bu tip insanlar ancak kendilerini aldatırlar.

bir konu hakkında hüküm vermek için, önce o konuyu kendi içimizde değerlendirip düşünmemiz gerekiyor.” Sonra ara vermeden devam ettim:
“İnsan yaradılışının bir sınırı vardır. Sevince, sıkıntıya, acıya bir dereceye kadar dayanılır. Sınırı aştığı zaman da yok olur. Dayanamaz. Sorun, insanın kuvvetli veya zayıf olmasında değil, ruhundaki ve bedenindeki yükü kaldırıp kaldıramayacağındadır. Bunu aramak lazım. Kendi canına kıyarak, hayata veda eden insanı ne kadar korkak bulmuyorsam, hummadan ölen bir insanın da aynı derecede korkak olmadığını düşünüyorum.”
Albert: “Bu gerçekten bir tezat!” dedi.
“Düşündüğün gibi değil! Bedenimizde birden bire ortaya çıkan, vücudumuzun direncini kıran, hareketlerimizi de yavaşlatan her şeye öldürücü hastalık diyebiliriz. Bu durumda hasta genelde yatağından kalkamaz. Hastalık onun, hayatın seyri içinde yeniden ayağa kalkmasına engel olur. Bu durumu ruhumuzda uygulamaya sokalım. Düşüncelerini sınırlamış bir insanın durumu