Andrés Montero

La muerte viene estilando

Quedarse en pana en medio del campo chileno es también enredarse en su mitología. Abrir este libro es eso: escapar de la angustia cotidiana para desprenderse hacia un mundo anacrónico, desconocido.

El fundo Las Nalcas, los patrones y sus hijos, arrieros, potros chúcaros, pescadores, bandoleros y viejos que antes de partir siguen jugando al truco. Sus historias, cruzadas a través de todos los relatos, bajo el manto de una prosa líquida tan fluida como refrescante, discurren sin formas, sin predestinaciones, pero con un sentido único. Lo cierto es que la muerte, como la lluvia, siempre caerá.

Después de publicar las novelas Tony Ninguno y Taguada, el narrador chileno Andrés Montero, ganador del Premio Iberoamericano de Novela de la Ciudad de México Elena Poniatowska 2017, continúa profundizando desde la literatura en la tradición oral y los fantasmas que esperan lejos del tejido urbano y las oficinas.
109 печатни страници
Притежател на авторското право
La pollera
Оригинална публикация
2021
Издател
La Pollera Ediciones

Други версии

Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Ceciliuxсподели впечатлениепредходен месец
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    🎯Струва си
    🚀Не мога да я затворя
    🐼Миличко
    💧Сълзливо

    Joya, joya.

  • Tita Garcíaсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете

    Conmovedor y preciso

  • Daniel Chazariсподели впечатлениепреди 2 месеца
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    🚀Не мога да я затворя

Цитати

  • Ceciliuxцитирапредходен месец
    Uno ha creído a veces, en medio de este camino sin orillas, que nada habría después.
    Juan Rulfo
  • Daniel Chazariцитирапреди 2 месеца
    Porque del otro mundo, del mundo sin inicio y sin final de la tradiciones, no era necesario despedirse: bastaba con hacer un homenaje, con las tres copas bien levantadas y un abrazo imaginario a lo inamovible
  • Daniel Chazariцитирапреди 2 месеца
    y cuando venga la muerte la podré mirar y preguntarle cuántos hijos tuvo ella, cuántas cucharadas de azúcar le puso a sus tecitos, cuántas veces vio una gaviota lanzarse en picada al mar y salir de vuelta hacia el cielo con un pescado. Y la muerte no me va a poder decir nada, porque la muerte es eso: la muerte. La muerte es la envidiosa de los que tuvimos una vida.

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)