Elena Poniatowska

Querido Diego, Te Abraza Quiela

Уведоми ме, когато книгата е добавена
За да прочете тази книга, качете я във формат EPUB или FB2 в Bookmate. Как се качва книга?
  • •Dianaцитирапреди 6 години
    «Angelina, ¿qué no sabes que el amor no puede forzarse a través de la compasión?»
  • Luisa Gonzálezцитирапреди 5 години
    no sabes que el amor no puede forzarse a través de la compasión?»
  • donnovan yerenaцитирапреди 4 години
    Estoy dispuesta a seguir en las mismas, con tal de poder dedicarme a la pintura y aceptar las consecuencias: la pobreza, las aflicciones y tus pesos mexicanos.
  • lisreyesm2812цитирапреди 5 години
    Yo acepto que no lo hagan por mí misma, después de todo, sin ti soy bien poca cosa, mi valor lo determina el amor que me tengas y existo para los demás en la medida en que tú me quieras. Si dejas de hacerlo, ni yo ni los demás podremos quererme.
  • •Dianaцитирапреди 6 години
    Avanzo lentamente, estoy muy lejos de pintar como el pájaro canta, como lo pedía Renoir. Pero soy tu pájaro al fin y al cabo y he anidado para siempre entre tus manos.
  • •Dianaцитирапреди 6 години
    inventabas el idioma, lo torcías a tu antojo y rompías la barrera; tus ideas iban más allá de las limitaciones del lenguaje; eras tan claro que nos dejabas a todos sorprendidos, sobre todo a mí, que día tras día tomaba clases para aprender tu idioma y repetía la gramática con una puntualidad escolar sin aventurarme jamás.
  • b1762858256цитираминалата година
    El hecho de que tu padre me llame hija me exalta; él piensa que soy tu mujer, sabe que soy tu mujer, entonces es que no hay otra, solo yo, y esto, Diego, es para mí un infinito consuelo a pesar de tu silencio que atribuyo a tu exceso de trabajo, al cambio, a los proyectos emprendidos, a las largas discusiones que suscitas al atardecer; te imagino alrededor de una mesa intercambiando ideas, sacudiendo cabezas, obligándolos a pensar, inflamándolos con tu pasión, haciéndolos enojar también y luego explotando en cólera como explotaste cuando te dije que estaba embarazada y vociferaste, amenazaste con tirarte desde el séptimo piso, enloqueciste y me gritaste abriendo los dos batientes: «Si este niño me molesta, lo arrojaré por la ventana».
  • Sofi An Cruzцитирапреди 3 години
    Alguna vez me dijiste: «Aquí todos son rostros claros sobre fondos más oscuros. En mi país todos son rostros oscuros sobre fondos claros». Lo decías, ahora lo sé, porque añorabas esa luz que se clava en la retina, pero en ese momento creí que lo decías porque yo era la más transparente, la más diáfana. Un día comentaste: «De tan pálida, eres casi translúcida, puedo verte el corazó
  • Sofi An Cruzцитирапреди 3 години
    ¿qué no sabes que el amor no puede forzarse a través de la compasión?
  • Sofi An Cruzцитирапреди 3 години
    ¿Te acuerdas cuando decías que los ojos azules lo son porque no alcanzaron color, que el café es el color de las mujeres de tu tierra y que es rotundo y definitivo como el barro, como el surco, como la madera? Yo siento ahora que estos ojos tan deslavados se han debilitado y me cuesta muchísimo trabajo entrenarlos, volverlos a la hoja blanca, fijarlos.
fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)