çevreme bakıyorum. Boş bir oda, sessiz bir dünya; yitirecek hiçbir şeyim kalmamış...
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
Başka bir şeye sahip değilse, insan yalnızca hüzünle de idare edebiliyor.
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
Evet, bir zamanlar ölmeyi denemiştim ama, bu davranışım ölme isteğinden çok bir yardım çağrısına benziyordu.
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
O yanımda olmadığı zaman korkuyorum. Yaşam, yabancı bir ülkeye dönüşüyor.
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
Geleceğimden o denli endişeliydim ki, ne yaparsam yapayım, kendimi geçmişimin hastalıklı bir uzantısı gibi hissetmekten kurtulamıyordum.
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
Yabancı bir evde hapsolmuş gibiydim
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
Hiçbir zaman bulunduğu yerde olamıyor insan, hep başkalarının gördüğü yerde oluyor.
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
Şimdi bavullarımı hazırlasam, çekip gitsem... Kasabaya bile uğramasam, kimse nereye gittiğimi sormasa... Sonra kendime telefonu bile olmayan bir ev bulsam... Bir sahil kasabasında, denizi uzaktan ve yüksekten gören bir yerde.
Kitaplikkedisiцитирапреди 2 години
Yaşamımızda olan biten her şeyin dilsiz tanığıydı eşyalar. Bu tanıklığın değerini ancak onları yitirdiğimizde anlıyorduk. Çünkü yalnızlığımızda süren biricik gerçek ilişki, eşyalarla kurduğumuz ilişkidir.