Samuel Beckett

Esperando a Godot

Уведоми ме, когато книгата е добавена
За да прочете тази книга, качете я във формат EPUB или FB2 в Bookmate. Как се качва книга?
Esperando a Godot (en francés: En attendant Godot), a veces subtitulada Tragicomedia en 2 actos, es una obra perteneciente al teatro del absurdo, escrita a finales de los años 40 por Samuel Beckett y publicada en 1952 por Éditions de Minuit. Beckett escribió la obra originalmente en francés, su segunda lengua. La traducción al inglés fue realizada por el mismo Beckett y publicada en 1955. La trama de la obra intencionadamente no tiene ningún hecho relevante y es altamente repetitiva. Esta estructura simboliza el tedio y la carencia de sentido de la vida humana, tema recurrente del existencialismo, y en especial en el teatro del absurdo. Una interpretación extendida del misteriosamente ausente Godot es que representa a Dios (en inglés: God), aunque Beckett siempre negó esto. Como nombre propio, Godot puede ser un derivado de diferentes verbos franceses. Beckett afirmó que derivaba de godillot, que en jerga francesa significa bota. El título podría entonces sugerir que los personajes están «esperando a la bota».
Тази книга не е налична в момента
82 печатни страници
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • César Márquezсподели впечатлениепреди 5 години
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    🎯Струва си
    🌴Книга за плажа
    🚀Не мога да я затворя
    😄LOLZ

  • Araceli Martсподели впечатлениепреди 6 години
    👍Струва си да се прочете

Цитати

  • Eviцитираминалата година
    MUCHACHO.— ¿Qué debo decirle al señor Godot, señor?

    VLADIMIRO.— Dile... (Se corta.) Dile que me has visto y que... (Medita.), que me has visto. (Pausa.)
  • Eviцитираминалата година
    POZZO.— (Repentinamente furioso.) ¿No ha terminado de envenenarme con sus historias sobre el tiempo? ¡Es insensato! ¡Cuándo! ¡Cuándo! Un día, ¿no le basta?, un día como los demás, se volvió mudo, un día me volví ciego, un día nos volveremos sordos, un día nacimos, un día moriremos, el mismo día, el mismo instante, ¿no le basta esto? (Más reposado.) Dan a luz a caballo sobre una tumba, el día brilla por un instante y, después, otra vez la noche. (Tira de la cuerda.) ¡En marcha!
  • Eviцитираминалата година
    ero en este lugar, en este momento, nosotros somos la Humanidad, queramos o no. Aprovechemos la ocasión antes que sea tarde. Representemos dignamente por una vez la escoria en que la desgracia nos ha sumido. ¿Qué te parece?

На лавиците

  • Esteban Arango
    Literatura universal.
    • 85
    • 2
  • Lenore Romero
    Lenore
    • 19
    • 1
  • Lalo Rockfeller
    No brakes
    • 35
  • Fernando Alejandri
    Recomendaciones.
    • 16
  • Brenda Romero
    Analizando.
    • 7
fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)