es
Michel Foucault

Vigilar y castigar

Уведоми ме, когато книгата е добавена
За да прочете тази книга, качете я във формат EPUB или FB2 в Bookmate. Как се качва книга?
Quizás hoy provoquen vergüenza nuestras prisiones. El siglo XIX se sentía orgulloso de las fortalezas que construía en los límites de las ciudades y, a veces, en el corazón de éstas. Se complacía en esa nueva ben9nldad que reemplazaba los patíbulos. Se maravillaba de no castigar ya los cuerpos y de saber corregir en adelante las almas. Aquellos muros, aquellos cerrojos, aquellas celdas figuraban una verdadera empresa de ortopedia social. Quienes robaban eran encarcelados, también aquellos que violaban o mataban.

¿De dónde proviene el curioso proyecto de encerrar para corregir, disciplinar, controlar, que traen consigo los códigos penales de la época moderna? ¿Es una herencia de las mazmorras medievales? Más bien, una tecnología novedosa: el desarrollo de un conjunto de procedimientos de coerción colectiva para dividir en zonas, medir, encausar a los individuos y haceros a la vez «dóciles y útiles». Vigilancia, ejercicios, maniobras, puntajes, rangos y lugares, clasificaciones, exámenes, registros: una manera de someter los cuerpos, de dominar las multiplicidades humanas y de manipular sus fuerzas, que fue desplegándose en los hospitales, en el ejército, las escuelas y los talleres: la disciplina.

El Siglo XIX inventó, sin duda, las libertades, pero les dio un subsuelo profundo y sólido: la sociedad disclplinaria, de la que aún dependemos.
Тази книга не е налична в момента
535 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2014
Година на публикуване
2014
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Adolfo Borda Guillénсподели впечатлениепреди 4 години
    👍Струва си да се прочете

    Estupenda obra.

Цитати

  • Pamela Ipinza Mayorцитирапреди 7 месеца
    El asesinato que se nos representa como un crimen horrible lo vemos cometer fríamente, sin remordimientos”.7 La ejecución pública se percibe ahora como un foco en el que se reanima la violencia
  • Pamela Ipinza Mayorцитирапреди 7 месеца
    Las notaciones de la infamia se redistribuyen: en el castigo-espectáculo, un horror confuso brotaba del cadalso, horror que envolvía a la vez al verdugo y al condenado, y que si bien estaba siempre dispuesto a convertir en compasión o en admiración la vergüenza infligida al supliciado, convertía regularmente en infamia la violencia legal del verdugo.
  • Pamela Ipinza Mayorцитирапреди 7 месеца
    El castigo tenderá, entonces, a convertirse en la parte más oculta del proceso penal. Cosa que entraña varias consecuencias: la de que abandona el dominio de la percepción casi cotidiana, para entrar en el de la conciencia abstracta; se pide eficacia a su fatalidad, no a su intensidad visible; es la certidumbre de ser castigado, y no ya el teatro abominable, lo que debe apartar del crimen; la mecánica ejemplar del castigo cambia sus engranajes.

На лавиците

  • Siglo XXI Editores
    Siglo XXI
    • 239
    • 518
  • Miguel Ángel
    MIGALA
    • 68
    • 293
  • Miguel Ángel Vidaurre
    Filosofía
    • 59
    • 10
fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)