Horen, zien, gezwegen is als een Woody Allen-film, maar met een meer fijnzinnige diepgang. Stephan Mendel-Enk beschrijft de mens op enorm geestige wijze. Jens Lapidus
Jacob zegt niet veel, maar ziet en hoort des te meer. Aan de vooravond van zijn bar mitswa besluit zijn moeder haar echtgenoot te verlaten voor een andere man, een goj nota bene. In dezelfde periode overlijdt zijn oma. Wanneer de familie, zeer tegen de gebruiken in, een foto van haar levenloze lichaam maakt en zijn moeder en tante Laura in een heftige discussie terechtkomen over de juiste uitspraak van het woord polaroid, breekt de hel los. De commotie eindigt pas wanneer tante Laura na een vuistslag in de kist van grootmoeder belandt. Jacob observeert ondertussen zijn familie: joden aan het uiteinde van de diaspora, die in Göteborg zijn beland en wier leven evenzeer bepaald wordt door de geschiedenis als door het heden.
Geestig, ontroerend, prachtig geschreven!
Stephan Mendel-Enk schreef een tragikomische roman over een jongen op de grens van volwassenheid. Hij schuwt nostalgie noch humor, maar Horen, zien, gezwegen is vooral pijnlijk eerlijk en zal uiteindelijk geen lezer onberoerd laten.
Een briljant, geestig, ontroerend en droef verhaal, geschreven met veel mededogen voor het leven van mensen wier hart elders is. Een van de beste romans van het jaar. AFTONBLADET
Stephan Mendel-Enk (Göteborg, 1974) is journalist voor Dagens Nyheter, de grootste krant van Zweden, en werkte voor de radio.
Janny Middelbeek Oortgiessen vertaalde eerder onder andere werk van Henning Mankell, Marianne Frederiksson en Kerstin Ekman.
ISBN 978 90 458 0220 6
www.mouria.nl
