bookmate game
Cecilia Pavón

Diario de una persona inventada

Cada biografía es un invento. En la extensa obra poética de Cecilia Pavón, reunida en este volumen, la invención precede a lo llanamente autobiográfico. La poesía empieza desde cero. Imágenes preciosas que remiten al barrio de Once, a la noche de Berlín o al pequeño jardín hogareño, en las que lo cotidiano es la condición necesaria de lo lírico y se mezcla en pie de igualdad con referencias a la alta cultura, construyendo poemas perfectos en su concepción y ejecución.
Para cualquier experiencia artística deberíamos empezar desde cero, parece decirnos Pavón. Escritoras, lectoras, editoras, periodistas: que cada poema sea la aventura que la literatura nos promete desde sus comienzos.
126 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2023
Година на публикуване
2023
Издател
Blatt & Ríos
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Francisco Barrenaсподели впечатлениепреди 10 месеца
    👍Струва си да се прочете
    🚀Не мога да я затворя

    Me acompaño este libro de poemas durante unas tres semanas. No soy un conocedor, pero me gustaron mucho. Me agrada la autora que apenas conocí.

  • Cristian Lagunasсподели впечатлениепреди 9 месеца
    👍Струва си да се прочете
    😄LOLZ
    🐼Миличко

  • Berenice Torresсподели впечатлениепреди 10 месеца
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    🎯Струва си
    🚀Не мога да я затворя

Цитати

  • Mariana Faccioцитирапреди 10 месеца
    Cuando te enamorás el mundo
    se vuelve un lugar tan sensual que te lastima
    el amor no se puede conjugar en pasado
    y de repente un árbol oscuro crece en el living de tu casa.

    Recorrerás las ramas de ese árbol para siempre,
    y será siempre un milagro
  • Francisco Barrenaцитирапреди 10 месеца
    La literatura es magia.

    Y aunque sepa que no es cierto yo deliro igual.

    Y además, querido libro:

    nunca te voy a pedir nada.

    Como a los pájaros, que cuando los veo

    les hablo

    pero no les pido nada.
  • Albha Nungaray Camposцитирапреди 24 дни
    veces el dolor es como si te cortaran un brazo, pero yo tengo mil brazos, y mil piernas, y mil corazones. Supongo que no me he esforzado lo suficiente en la vida, por eso siento dolor. Si de verdad fuera solipsista, ¿cuál sería la razón para sentir dolor? Miraría la luna y sabría que la luna soy yo. La luna no siente dolor. Es el agua la que siente dolor. Y yo soy agua, soy un castillo de agua y mis vísceras

На лавиците

  • blatt & ríos
    Blatt & Ríos
    • 105
    • 106
  • Malena Tejeda
    Poetry café
    • 53
    • 2
fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)