bookmate game
es
Книги
María Luisa Puga

Diario del dolor

Los cien fragmentos de los que se compone este breve y poderoso diario, son aproximaciones o lo experiencia del dolor que María Luisa Puga narra a partir de su lucha personal contra lo artritis reumatoide. Aquí, el cuerpo vulnerable recurre a la escritura y convierte al propio Dolor en personaje y destinatario, o fin de restablecer el vínculo con el yo, que el sufrimiento tiende o desgarrar. Lo autora se desnuda de todo artificio literario para confrontar o su dolor desde la experiencia corporal más íntima, en todo su aterradora cotidianidad, y lo hace con el arrojo de quien confío por completo en el lenguaje. Sin embargo, como refiere en su prólogo Brenda Navarro, este Diario del dolor «no es solo un diario sobre cuerpo y escritura, sino un testimonio de un curso de vida que probablemente pudo ser distinto si lo salud pública no diera por hecho que puede decidir el destino de los enfermos,[…] y escuchara y tuviera lo voluntad de entender el proceso vital por el que todos pasaremos».
88 печатни страници
Притежател на авторското право
Bookwire
Оригинална публикация
2021
Година на публикуване
2021
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Claudia Retanaсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    💡Научих много
    🎯Струва си
    🚀Не мога да я затворя
    💧Сълзливо

    La artritis reumatoide es una integrante más en nuestra familia.
    Hace un año diagnosticaron a mi mamá con ella y hace casi dos meses perdimos a mi tía a causa de también de ella.

    Llegué a este texto por recomendación de mi hermana.

    Leer este diario me hizo extrañarla más. Lloré, me enojé conmigo en muchos momentos, pero conocí lo que callan, por amor, por privacidad, por dignidad.

    Sin duda es un libro que todos debemos leer.

    Ningún mortal es ajeno al dolor.
    Podría decir que te transmite casi físicamente su dolor en cada una de sus palabras.
    Te sensibiliza.

    Que egoísta fui cada vez que me decía que su tiempo aquí quería que terminara.
    Quería que se quedara para no sentir dolor yo.

    Hoy lo entiendo.
    .
    .
    .

    Un beso al infinito, siempre te amaré.

  • Martha Lunaсподели впечатлениепреди 2 години
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    💡Научих много
    🎯Струва си

    El dolor vivido a diario, el diario del dolor. Así es como María Luisa Puga nos narra como es vivir con este ser insidioso y que ocupa cada espacio del cuerpo de quien lo vive y lo siente. Puga nos conmueve con esta narrativa que hizo a partir de su experiencia con la artritis reumatoide y que le condenó a estar permanentemente en silla de ruedas, luchando al mismo tiempo por entender, tanto su dolor físico como la indiferencia de las instituciones de salud, que se niegan a ver al ser humano que sufre, reduciéndolo a un paciente más.
    Conmovedora, profunda y también graciosa es de esas lecturas para que quienes hemos pasado o estamos pasando por alguna enfermedad dolorosa, encontremos empatía, comprensión y fuerza para enfrentarlo.

  • Demian Garcíaсподели впечатлениепреди 9 месеца
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    💡Научих много
    🎯Струва си

    Es difícil (d)escribir con profundidad un libro así, tan repleto de todo. Es doloroso, honesto, suficiente. Todo a partes iguales. Cien fragmentos que podrían haber sido otros cientos más, pero que la autora con ello tuvo suficiente, porque con eso bastaba. Ahí quedó todo lo que ella quiso. A quienes la leyeran les toca, por supuesto, lo demás. No es entonces la cantidad de escritura, sino la inmensidad y la profundidad con que se desarrolla. Toma más sentido esto que escribe María Luisa Puga cerca del final: “No se tiene memoria del dolor hasta el momento en que llegas para quedarte. Es cuando nos tenemos que adaptar, o aprender a ser alguien distinto de lo que éramos y a usarnos de otra manera. Qué raro ha sido y qué nuevo. Por eso te he escrito tanto.”

Цитати

  • (esc) rito de iniciaciónцитирапреди 2 години
    Llorar, sí, un rato. Llorar como se estornuda, se eructa o bosteza. Algo que el organismo pide de tanto en tanto.
  • Rocío Toledoцитирапреди 2 години
    La ruptura con la humanidad inicia con el dolor. Y como toda ruptura, no queremos que suceda pero es inevitable.
  • Abril G. Kareraцитирапреди 2 години
    Solo en las películas se rehabilita uno y termina siendo un héroe. En la vida real se es simplemente una persona adolorida.

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)