bookmate game
A.E. Quintero

Cuenta regresiva

Уведоми ме, когато книгата е добавена
За да прочете тази книга, качете я във формат EPUB или FB2 в Bookmate. Как се качва книга?
Cuenta regresiva, nos muestra a un poeta de una fina sensibilidad, ahondada por el dolor, “esa piedra ubicua/ con la que suelta el mundo su tremenda noche” que se niega a ser “polvo viviente, polvo humano”. Quintero inquiere inteligente y sosegadamente por la naturaleza del cuer­po (su deseo y su decadencia), por la del amor y la del cuerpo social, para encontrar en la poesía la razón última de la sobrevivencia.
Тази книга не е налична в момента
29 печатни страници
Притежател на авторското право
Ediciones Era
Вече чели ли сте я? Какво мислите за нея?
👍👎

Впечатления

  • Ximena González-Moralesсподели впечатлениепреди 4 години
    👍Струва си да се прочете
    🔮Дълбока вода
    💧Сълзливо

    Melancolía pura, sensibilidad y toda una sensación espectral de pasar toda una vida cómo hojeando un álbum de fotos, y deteniendote en los detalles, en los objetos, en el clima, en el recuerdo.

  • Martín Eduardo Martínezсподели впечатлениепреди 4 години
    👍Струва си да се прочете
    🎯Струва си

    A. E. Quintero es un autor al que llegué hace poco pero que me gusta algo así como hace mucho. Es un libro rápido pero íntimo e intenso.

  • Malena Tejedaсподели впечатлениеминалата година
    👍Струва си да се прочете
    🎯Струва си

Цитати

  • ferцитирапреди 4 години
    Que fueras feliz.
    Que tuvieras una vida mejor
    que la no vida que ha sido mi vida,
    un destino más amplio, más lleno
    de cómodas oscuridades,
    de confortables caminos, de sombras verdaderas. Y no lloraras con tus manos,
    ni con otras manos. Que no te dolieras hacia dentro,
    hacia esa piedra ubicua
    con la que suelta el mundo su tremenda noche.
    Que no tropezaras en el espejo
    como lo hace el hombre.
    Y que pasaran de largo las cosas que no se logran,
    sin hacerte daño, sin llagas, sin despertarte.
    No sé si porque te amo
    adivino lo que no me dices, o sólo me lo invento.
    Pero pienso que el dolor
    reconoce a los de su propia especie,
    a los seres que le son comunes. Los que llevan
    el mismo fruto adentro de los ojos.
    El dolor,
    ese territorio heredado.
    El peor de todos los sitios invisibles,
    de los espacios inundados.
  • Malena Tejedaцитираминалата година
    Qué falso es el dolor,
    y qué engañoso!
  • Malena Tejedaцитираминалата година
    No hay muebles hablando. Y decir noche
    a estas alturas del verso
    es decir sólo eso:
    noche.

На лавиците

fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)