Нұрғали Ораз

Идея дегенiмiз – ғарышта қалқып жүретiн материясыз сана.

Бiреудi қожам десең, ол сенi құлым дейдiнiң”

Мiне, бiздiң – талант, iзденiс, жаңалық деп жүргендерiмiз де сол! Кiм елгезек, iзденiмпаз, ең бастысы, еңбеккер болса, сол ғарыштық идеяны өзгелерге қарағанда тезiрек тарата алады.

Құдайдың өзi өстiп жылатып қойса, қайтемiн, ағай!..

Әр суретшiнiң өзiнiң көңiлi қалаған тақырыбы, ойы, идеясы болады. Сурет арқылы адамдарға бiрнәрсенi айтып түсiндiргiсi келедi.

Аңғал басым байқамай, “әлгi сақалды қыз сен бе” едiң дегендей иегiмнiң астын бiр сипап, тағы да бiр әбес қылық жасап алдым. Мұным ендi, нағыз миғұланың әрекетi болды да шықты.

Апыр-ай, адамдар осы қандай, ә?! Бiреудiң қасiретi бiреуге қызық болып көрiнетiнi несi?..

Оның пайдаланып жүрген кремi таусылған ғой. Француз кремi, өте қымбат деп едi-ау!..”

Ол менiң неге тынышсызданып отырғанымды сездi бiлем, әлгi суреттен көз алмай отырып: “Қымба-а-ат бiр француз кремiн жағып жүрмiн. Бiрақ оның күшi екi-үш күнге ғана жетедi, содан соң қайтадан шыға бастайды...” дедi.

Қоштасарда қалтамдағы қымбат кремдi оған байқатпай үстелдiң үстiне қойып кеттiм...