Sajmon Sibag Montefjore

Moj cilj je bio da napišem istoriju Jerusalima u najširem smislu za sve čitaoce, bilo da su ateisti ili vernici, hrišćani, muslimani ili Jevreji, bez političkih elemenata, čak i u svetlu današnjeg razdora.

Priču sam ispričao hronološki, kroz živote muškaraca i žena – vojnika i proroka

Grad je pun izbeglica iz palog severnog kraljevstva, koje su verovatno sa sobom donele drevne svitke iz ranog perioda izraelićanske istorije i legendi. Proučavaoci Jerusalima počeli su da spajaju judejsku tradiciju s tradicijom severnih plemena: na kraju će ti svici postati Biblija

što su Grci po sećanju zapisali Homerov ep Ilijadu

Jerusalim je bio Hristov grad, doživljavan kao nenadmašno svetilište i nebesko kraljevstvo

ljudi su preci današnjih palestinskih hrišćana

U Irodove podzemne dvorane koje su oni nazivali Solomonovim štalama, smestili su 2.000 konja i 1.500 kamila

nema tako zlih putnika kao što su hodočasnici u Jerusalim“. Prekomorske zemlje bile su srednjovekovna verzija Divljeg zapada: ubice, pustolovi i kurve dolazili su da nađu sreću

drugoj generaciji siromašnih orijentalizovanih Latina poznatih kao puleni

ustavno pravo američkih građana da veruju u šta god žele, što je predstavljalo suštinu džefersonskog poimanja slobode

Jermeni psuju Grke, koji mrze Latine, a ovi proklinju Kopte.“