Elena Garro

  • bonjourmipikikaцитирапреди 6 месеца
    Todo se olvida, ¿verdad, Nachita?, pero se olvida solo por un tiempo
  • YoshiK Bцитирапреди 2 години
    “Ni siquiera tengo dinero para suicidarme…”, se dijo, sintiendo que estaba en una orilla y que del otro lado la locura le hacía gestos. Se quedó quieta, no encendió la luz; las tinieblas la cobijaban, sentía vergüenza de ser mirada y de mirarse a sí misma. El tiempo no pasaba.
  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    las lombrices entraron en sus agujeros, los pinacates buscaron los lugares húmedos debajo de las piedras, las hormigas cortaron hojas de acacia, que les servían de sombrillas verdes

    sombrillas verdes...

  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    Al fin, salieron a la calle iluminada por el sol de las cuatro de la tarde.

    Como un día de Mayo

  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    Pero Eva sabía que ya no era verdad.
  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    heliotropos perfumaban de miel a la lluvia
  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    que eran tiempos mejores
  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    aunque las apariencias nos traten de engañar con su espejeo
  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    No pude bañarme, el agua color plata estaba congelada y en sus profundidades distinguí algunos cadáveres de color verde esmeralda y rostros desconocidos
  • Jeroaméцитирапреди 2 години
    Yo conocía el mar, las amables caracolas, los rosados corales y las perlas multicolores.
fb2epub
Плъзнете и пуснете файловете си (не повече от 5 наведнъж)